ریشــــــــتِر

تا حالا زیاد شنیدیم که مشکلات جامعه با بالارفتن عمل و دانش از بین میره. هر چی افراد تحصیلکرده در هر جمع و محفلی بیشتر باشه، مشکلات کمتره و در نتیجه زندگی بهتر و اخلاق مدارانه تری خواهند داشت.

در کنار این شنیده‌ها حتما براتون پیش اومده که با دونستن اشتباه بودن یک کار، به خاطر لذت یا نفعی که براتون داشته باز هم دست به اون کار زدید و حتی ممکنه بعد از انجامش پشیمون هم شده باشید ولی دونستن اشتباه یا پشیمونی نتونسته جلوی ما رو بگیره و از اشتباهمون جلوگیری کنه. مثلا وقتی پای سفره نشستیم با اینکه همه‌ی ما از مضرات نوشابه خبر داریم و حتی می‌تونیم چند دقیقه‌ای درباره اثرات نوشابه روی چاقی و خرابی دندان و ... هم صحبت کنیم ولی بازم نمی‌تونیم جلوی خودمونو بگیریم و از نوشابه نخوریم.

بعد از یادآوری این مسئله بهتر می‌تونیم شنیده‌هامون درباره‌ی علم و دانش رو قضاوت کنیم و به این نتیجه برسیم که علم و دانش نتونسته جلوی انسان رو بگیره و هرچی پیشرفت علمی بیشتر بوده، فاجعه‌های بیشتری هم رقم خورده مثل استفاده از بمب اتم، ترور های بیولوژیکی، به کارگیری فضای مجازی برای ترویج فساد و...

پس تمام اشتباهات ما از عدم آگاهی و ندونستن‌هامون نشأت نمی‌گیره و در خیلی از موارد، شهوت عملی ما بر رفتارمون تاثیر داره و به کارهای ما جهت میده.

برای موفقیت نیاز به هر دو رکنه، هم آگاهی و هم کنترل شهوت عملی.